HerVerbinden

Het belang van het kind = Wat aangetoond goed is voor de ontwikkeling van een kind

Het normale en meest natuurlijke uitgangspunt in de meeste culturen is dat de aanwezigheid en beschikbaarheid van liefhebbende aandacht en fysieke- en mentale verzorging door de primaire hechtingsfiguren (meestal de ouders), een belangrijk integraal onderdeel is van de emotionele veiligheid van kinderen, gedurende hun hele ontwikkeling.

Dit fundament werkt door in de rest van ieders leven. Trauma's in de jeugdjaren werken óók door in de rest van het leven op zowel psychisch als fysiek niveau (aangetoond door o.a. de ACE study).

Hoe zou het leven voor en rond de kinderen het beste georganiseerd kunnen worden na de scheiding? Laten we hierbij veel meer gaan denken en spreken vanuit het kind-perspectief. Zodat de kinderen zoveel mogelijk de goede kanten van hun leven mee kunnen nemen en voort kunnen zetten, zoals de relaties die ze hadden opgebouwd met hun ouders en de voor hen belangrijke personen uit de families en sociale netwerk aan zowel moeder als vaders zijde, zoals die er tot aan de scheiding waren. Dat ze daarbij zo min mogelijk last ondervinden van de scheiding, er beter bij geholpen worden en ze daarmee na verloop van tijd ook weer hun eigen draai gevonden hebben in de nieuwe realiteit: dat hun ouders als ex-partners op verschillende adressen wonen en zij bij ieder een eigen plek hebben, waar ze zich thuis en geliefd kunnen voelen: 'thuis bij vader' en 'thuis bij moeder', met alle verschillen die daar gewoon bij horen. Respect over en weer is daarbij een belangrijk uitgangspunt. Gelukkig lukt het de meeste ouders en families om dit in redelijke harmonie te regelen en organiseren, voor zichzelf én de kinderen.

Hoe het veranderde leven na de scheiding voor de kinderen zal worden georganiseerd en hoe dit er voor hen in de praktijk zal gaan uitzien.

Het is natuurlijk zo dat de ouders scheiden, echter de kinderen worden daar in belangrijke mate mee geconfronteerd en beleven de scheiding, afhankelijk van hun leeftijd in meer of mindere mate, dus wel degelijk bewust. Opeens zijn hun primaire hechtingsfiguren, papa en mama, er niet meer elke dag, niet meer bij elkaar in huis, aan tafel, 's-avonds op de bank, uitjes in de weekenden, vakanties, verjaardagen, enz. De kinderen scheiden dus ook; niet als partners van hun ouders, maar hun relatie met beide ouders raakt bedreigd, omdat deze beperkter wordt. Van voor hen bekende dagelijkse rituelen met elkaar als compleet gezin, moeten ze dan ook afscheid nemen. Ze moeten, net als hun ouders, gaan wennen aan alle veranderingen. Nieuwe sociale rituelen opbouwen, afwisselend bij papa thuis en bij mama thuis. Liefst in harmonie en voldoende balans, anders is de schok wellicht wel heel groot en raak je elkaar letterlijk teveel 'uit het oog'.

Hoe dit te organiseren? Welke mogelijkheden krijgen de kinderen, hoe wordt e.e.a. door de ouders voor de kinderen georganiseerd, om de voor hen belangrijke relaties, die ze voorafgaand aan de scheiding van hun ouders (hun primaire hechtingsfiguren) en andere belangrijke personen in hun leven vòòr de scheiding hadden opgebouwd, zo goed en duurzaam mogelijk in stand te houden? Op een manier die zoveel mogelijk recht doet aan de behoeften van kinderen en beide ouders en familie/sociaal netwerk aan beide zijden lijkt het meest voor de hand te liggen.

Hoe worden die voorwaarden, om met beide ouders en bekende familieleden en vrienden vanuit beide wortels van de eigen stamboom verbonden te kunnen blijven, gewaarborgd? Hoe wordt dit praktisch georganiseerd voor de kinderen? Wat / Wie / Waar / Wanneer / Hoe? Hoe brengen we balans in het verblijf bij beide ouders voor de kinderen?

Door deze nieuwe structuur van het leven na de scheiding zoveel mogelijk als ouders te bedenken én te organiseren (rekening houdend met de wensen van de kinderen, echter daarbij niet per se alles wat het kind wil te honoreren (!) als dit niet kan of niet goed is voor hen op korte of lange termijn), worden de kinderen hiervan ontlast.

Dit zijn geen zaken die bij kinderen gelegd moet worden om te bedenken, te beslissen en te organiseren, dát is de taak van de ouders. Zie ook de campagne van Villa Pinedo

Indien de ouders daartoe niet in staat blijken (óf één van de ouders maakt dit in ernstige mate onmogelijk en maakt misbruik van de macht over en loyaliteit van het kind / de kinderen), dan zal wellicht een externe interventie nodig blijken om de kinderen tegen dit gedrag te beschermen. Indien kinderen al zodanig gemanipuleerd zijn dat zij zelf ook respectloos en afwijzend gedrag laten zien en uitspreken -terwijl er voorheen een normale relatie met de afgewezen ouder bestond- , zullen zij wellicht ook tegen zichzelf beschermd moeten worden).

Wederzijdse vervreemding en onthechting van kinderen van een ouder, zijn een bijna automatisch gevolg van de huidige mentaliteit en contra-geïndiceerde (=niet werkende, extra schade berokkenende) aanpak in die gevallen van geëscaleerde scheidingssituaties, waarbij er bij de ouders een grote machts-onbalans is ontstaan over de kinderen (zichzelf toegeëigend of toegekend) en er duidelijk sprake is van parental alienation gedrag bij een ouder en kinderen die dit mishandelend gedrag moeten ondergaan. Extern ingrijpen is hierbij noodzakelijk om kinderen hiertegen te beschermen.

Goed dat de Nederlandse politiek (o.a. Sven Koopmans) nu (ook na het rapport van commissie Rouvoet in feb 2018) steviger aandacht voor Oudervervreemding / Ouderverstoting (Parental Alienation gedrag) vraagt en er meer werk van lijkt te gaan maken.

Extra educatie, kanteling van denken en een maatschappelijke mentaliteitswijziging op dit gebied is hard nodig om ook dit aspect van (psychische) kindermishandeling, waar al veel te lang van wordt weggekeken, te erkennen én adequaat en kordaat aan te pakken.

De HerVerbinden Trainingen (ook in-house trainingen/lezingen/workshops) zijn met name gericht op het verschaffen van aanvullende kennis en meer inzicht in de dynamiek van parental alienation gedrag, het effect hiervan op kinderen en hoe deze situaties beter te herkennen, begrijpen en aan te pakken. Hierbij maak ik naast mijn uitgebreide eigen praktijkervaring gebruik van de laatste inzichten ten aanzien van best practices op dit gebied van internationaal zeer gerenommeerde wetenschappers en gespecialiseerde klinisch psychologen, psychiaters, advocaten, rechters e.a. op dit gebied. Deze kennis en ervaringen werden eind aug 2018 door een aantal van hen gepresenteerd op de internationale jaarconferenties 2018 van de PASG en EAPAP in respectievelijk Stockholm en London, waar ik ook was om actuele kennis op te doen en ervaringen uit te wisselen met de vele aanwezige internationale collega's/specialisten.

Indien u binnen uw organisatie hierover een studie(mid)dag organiseert, wil ik uw medewerkers graag middels een presentatie nader informeren over het thema en deze actuele -internationale- inzichten. Neemt u hiervoor -ivm vollopen van de agenda- tijdig contact op om hiervoor een afspraak te maken.

Erik van der Waal, BSc - HerVerbinden - 06 22408017 - Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.